Ferr vetjak

Duke të mbartur, bie fjala, mbi flatrat e “monedhës” “Midis valësh”, ai, “Në vend të lopatave / me një laps / e me një stilolaps / të armatos, që (bashkë me të) të kalosh më lehtë / mbi Stiks / ngaqë Karoni është larg / me lundrën e tij / me gjithçka / Hedhur / midis valësh, megjithse, as nuk di / të notosh / Gjithçka është terr / dallga tepër e lartë / dhe të jep mundësi të përsiatësh më tej: Ku të jetë, vallë / O Zot / Bregu tjetër?

Herë të tjera të mbron, madje në momentet kur je i bindur që nuk ke “Pengesa”. Pikërisht atëhere, mjeshtri i vargut, Taraceanu, për të cilin “perandor” e njëherazi “Betim i ëmbël” është fjala, ta hap zemrën me çiltërsi: Pata besuar se kam miq / por tani pas kaq vitesh / shpesh e më shpesh po zbuloj, o Zot / që paskam pasur vetëm armiq.